Yellow-headed Caracara (Milvago chimachima)
|
Yellow-headed Caracara (Milvago chimachima) |
|
| Foto's (klik er op om te vergroten) | ||
|---|---|---|
 © Ivan van Londersele |  © Tony Henneberg |  © Foek Chin Joe |
 © Leo Olmtak |  © Carla Out |  © Pieter Verheij |
 © Pieter Verheij |  © Stephan Ferrier |  © Hans Majong |
 © Hans Majong |  © Rutger Lem |  © Dominiek Plouvier |
 © Hans Majong |  Frans Guyana © Matthias Fernandez |
| De Tingifowru aka eet kadavers maar is eigenlijk geen echte tingifowroe (gier), hij is lid van de aka's (roofvogels). Vooral zijn rauwe katachtige kreten (iiah iiah) als hij over de huizen vliegt, zijn bij iedereen bekend. Verder is de tingifowru aka te herkennen aan zijn lichtbruine kop en borst en lichte vlekken op de verder donkere en lange vleugels. Deze aka slaapt buiten de broedtijd graag in groepjes bij elkaar. Vlak bij het taleninstituuut aan de Rode Kruislaan is een slaapplaats van deze soort (tenminste: in de tachtiger jaren was hij er), waar ongeveer 40 stuks slapen. 's Morgens bij het krieken van de dag kunnen we ze dan weer naar alle richtingen zien uitzwerven, op zoek naar hun eigen plekje waar ze hun voedsel zoeken. Hij eet aas, insekten, kleine vogels en zoogdieren. Vaak zie je ze op de weg aan een doodgereden dier plukken (klein en groot, tot aan een kaaiman of een aboma), langs de weg van Paramaribo naar Nickerie is dat een gewoon gezicht. En in weilanden zitten ze vaak bij koeien en soms er op om kupari's (teken) te pakken. In de broedtijd worden ze agressiever en dulden ze andere individuen niet in hun gebied. Maar ook de tingifowroe aka wordt, als hij rondvliegt, vaak lastig gevallen door een grietjebie, die luid schreeuwend om hem heen vliegt en steeds probeert hem te pikken, tot de aka wegtrekt. De eerste foto is gemaakt door Pascal Dubois in Frans Guyana in 2002, dan volgt een caracara op een koe, gemaakt door Tony Henneberg in Suriname. Hieronder een foto van een jong, gemaakt door Foek Chin Joe en twee jongen die belangstelling hebben voor een grote slak, gemaakt door Leo Olmtak in 2009. Daaronder een foto van een Caracara, verjaagd door een Grietjebie/Grikibi, gemaakt door Carla Out in 2006. Dan twee gemaakt door Pieter Verheij in januari 2007 en een door Stephan Ferrier, alles in Suriname. Matthias Fernandez nam een mooie foto in Cayenne in januari 2016. Domiek Plouvier maakte de video. |
| Video (klik op de link of op de 'play'-knop om te kijken) | ||
|---|---|---|
| Video opname van een Geelkopcaracara, Tingifowru Aka © ; |
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Verdeling van waarnemingen over het jaar | Waarnemingen van broeden over het jaar |
|---|---|
| The 800 reported observations of this bird in Suriname, mainly for the last 50 years up to 2018, have been grouped by month. More birds on one day are counted as one observation. Of course, if the graph should depict the total number of birds seen, the differences between the months could be much more pronounced. | The 9 reported breeding observations of this bird in Suriname. Most observations are about nest with eggs, some about fledglings, or feeding at a nest or the building of a nest. Of the about 5000 nests and eggs found for all species together, about 1/3 comes from the egg collection of Penard between 1896 and 1905. For some reason most collecting then was done in the first half of each year, so the shown distribution does not necessarily reflect the actual breeding preferences. The main dry season in Suriname is reckoned to be from half August to the end of November, the main wet season from half April to half August, but the the timing of begin and end does vary from year to year. Around March a second dry season often occurs. |
