Large-billed Seed-Finch (Sporophila crassirostris) Dutch text English text Vogels in Suriname/Birds in Suriname




Foto's (klik er op om te vergroten)
Sporophila crassirostris, Large-billed Seed-Finch, Twatwa door Sylvain Uriot
© Sylvain Uriot

Sporophila crassirostris, Large-billed Seed-Finch, Twatwa door Jan Hein Ribot
zoo © Jan Hein Ribot

Sporophila crassirostris, Large-billed Seed-Finch, Twatwa door Jan Hein Ribot
© Jan Hein Ribot

Sporophila crassirostris, Large-billed Seed-Finch, Twatwa door Jan Hein Ribot
© Jan Hein Ribot

Sporophila crassirostris, Large-billed Seed-Finch, Twatwa door Jan Hein Ribot
© Jan Hein Ribot

Sporophila crassirostris, Large-billed Seed-Finch, Twatwa door Jan Hein Ribot
zoo © Jan Hein Ribot

Sporophila crassirostris, Large-billed Seed-Finch, Twatwa door Jan Hein Ribot
zoo © Jan Hein Ribot

   



twa twa: Een zwarte vogel met een bleke snavel en wat wit op de vleugel. Deze zaadeter is de bekendste zangvogel uit Suriname. Hij kan verschillende geluiden maken en sommige mensen kunnen horen of een twa twa gevangen is op Sipaliwini of achter Coronie. De twa twa is een zeer zeldzame vogel geworden in het wild omdat hij zo vaak gevangen wordt. Ik heb er nooit een gehoord of gezien, wanneer ik in de zwampen in het kustgebied was. Daar zaten ze nog in de jaren tachtig, maar of ze misschien nog in de grootste zwampen zitten of op de Sipaliwini-savanne is maar de vraag. Uit een verslag van Otte Ottema (Stinasu) van januari 2001 maak ik op dat de Twa twa in het wild zo goed als uitgestorven is in Suriname.
Als je toch een twatwa wilt zien of horen moet je in de stad zijn. In Paramaribo, in Nieuw-Nickerie en in Amsterdam worden er zangwedstrijden gehouden met twa twa en pikolet en in Suriname kun je vaak mensen hun vogel zien meenemen als ze het huis uit gaan. In Nederland zie je dat natuurlijk minder, maar op het Kwakoe-festival kan je toch van de twatwa's genieten. Vaak zijn dit gekweekte vogels, maar ze worden ook uit Brazilië geïmporteerd. Ook in Brazilië worden er wedstrijden met deze en verwante soorten (Bicudo en Curió: picolet) gehouden en worden bandjes met opnames van goede zangers verkocht om het gekweekte jongen te leren. (er is een video, gemaakt op het onafhankelijkheidsplein).
Een oudere naam voor de twa twa is wittie-mofo, omdat de oudere mannetjes een witte snavel krijgen. De naam twa twa was rond 1900 (volgens Penard) vooral geliefd bij de indianen en in Demarara. De vogels kostten toen soms wel 5 gulden! (en nu misschien wel vele duizenden Surinaamse dollars). Een mannetje leefde vaak met meerdere vrouwtjes, maar nu ze zo zeldzaam zijn zal dat wel moeilijk worden. Ze houden van harde zaden die ze met hun sterke snavel kraken. Er is in Zuid-Amerika een soort die sprekend op de twa twa lijkt, met een nog grotere snavel die zwart blijft bij de mannetjes. Ik weet niet of die ook in Suriname voorkomt? Hij is wel gevangen in alle buurlanden.
De eerste foto van een Twatwa is gemaakt in Frans Guyana van een uit Suriname gesmokkelde foto. De foto boven is gemaakt door Ribot in de avifauna van Alphen van de Rijn. Dan enkele foto's genomen op zangwedstrijden in Paramaribo en Nickerie en weer twee uit Alphen.



Verspreiding




Elk klein vierkant stelt minstens één waargenomen vogel voor of een groep, grotere vierkanten minstens vier verschillende dagen met waarnemingen en de grootste vierkanten minstens tien. De kleur geeft aan: blauw voor de kustvlakte, geel voor savanne en rood voor het oerwoud.
Niet alle plaatsen in Suriname worden even goed bezocht door vogelaars, dus de verdeling van de vierkanten geeft een indicatie van de plaats van de vogels, maar ook van de vogelaars. Op sommige plaatsen in het zuiden zijn geen observaties van vogels, door ervaren vogelaars, binnen een straal van 60 kilometer.

Voorkomen in diverse zones
kustvlakte (blauwe stippen op de kaart) :
noordelijke savanna (gele stippen (in het noorden)) :
regenwoud onder 400 m (rode stippen) :
regenwoud boven 400 m (rode stippen) :
Sipaliwini savanna (gele stippen (in het zuiden)) :

Blanco als de vogel niet overtuigend is aangetoond in die zone.
Data geïnterpreteeerd door Arie Spaans, Otte Ottema en Jan Hein Ribot.



Namen
Wetenschappelijke naam: Sporophila crassirostris
Orde: Passeriformes
Familie: Thraupidae, 56 in Suriname
Nederlands: Dikbekzaadkraker, Twa Twa
Engels: Large-billed Seed-Finch
Sranan ('Surinaams'): Twatwa
Guyana:
Papiamento:
Spaans (Venezuela): Semillero picón
Portugees (Brazilië): Bicudinho (smaller nephew of O. maximiliani)
Arowaks: Twa twa
Carib: Twa twa
Frans: Sporophile crassirostre


Verdeling van waarnemingen over het jaar Waarnemingen van broeden over het jaar
The 58 reported observations of this bird in Suriname, mainly for the last 50 years up to 2018, have been grouped by month. More birds on one day are counted as one observation. Of course, if the graph should depict the total number of birds seen, the differences between the months could be much more pronounced. The 48 reported breeding observations of this bird in Suriname. Most observations are about nest with eggs, some about fledglings, or feeding at a nest or the building of a nest.

Of the about 5000 nests and eggs found for all species together, about 1/3 comes from the egg collection of Penard between 1896 and 1905. For some reason most collecting then was done in the first half of each year, so the shown distribution does not necessarily reflect the actual breeding preferences.
The main dry season in Suriname is reckoned to be from half August to the end of November, the main wet season from half April to half August, but the the timing of begin and end does vary from year to year. Around March a second dry season often occurs.


Fatbirder's Top 1000 Birding Websites Laatste update: november 2023 door Jan Hein Ribot. Commentaar of fotos naar: jhribot ( residing at ) gmail (point!) com.
observations can be uploaded to suriname.observation.org or ebird.org ).